Pojavila se nova studija u kojoj su naučnici predstavili objašnjenje za veliko jezgro Merkura. To nije povezano sa sudarima tokom formiranja Sunčevog sistema.
Nova studija pobija hipotezu zašto Merkur ima veliko jezgro u odnosu na plašt (sloj između jezgra i kore planete). Decenijama su naučnici vjerovali da je kao rezultat sudara s drugim tijelima tokom formiranja našeg Sunčevog sistema, većina Merkurovog kamenog omotača uništena, ostavljajući za sobom veliko, gusto, metalno jezgro. Ali nova studija pokazuje da sudari nisu krivi – solarni magnetizam jeste.
William McDonough, profesor geologije na Univerzitetu u Marylandu, i Takashi Yoshizaki sa Univerziteta Tohoku razvili su model koji pokazuje da gustina, masa i sadržaj željeza u jezgru stenovite planete zavise od udaljenosti od magnetnog polja Sunca. Članak koji opisuje ovo otkriće pojavio se u časopisu Progress in Earth and Planetary Science.
"Četiri planete našeg solarnog sistema - Merkur, Venera, Zemlja i Mars - sastoje se od različitih proporcija metala i stijena", rekao je McDonough. - Postoji tendencija prema kojoj se sadržaj metala u jezgru smanjuje kako se planete udaljavaju od Sunca. Naš rad objašnjava kako se to dogodilo, pokazujući da je distribucija sirovina u ranom Sunčevom sistemu bila kontrolisana Sunčevim magnetnim poljem."
Također zanimljivo:
- Teleskop CHEOPS slučajno je otkrio prvu tranzitnu egzoplanetu
- Planeta veličine Zemlje može biti veća nego što se mislilo
Novi McDonoughov model pokazuje da su tokom ranog formiranja Sunčevog sistema, kada je mlado Sunce bilo okruženo uskovitlanim oblakom prašine i gasa, zrna gvožđa privučena u centar Sunčevim magnetnim poljem. Kada su planete bliže Suncu počele da se formiraju od nakupina ove prašine i gasa, uključile su više gvožđa u svoja jezgra nego one dalje.
Istraživači su otkrili da je gustina i udio gvožđa u jezgru kamenite planete u korelaciji sa snagom magnetnog polja oko Sunca tokom formiranja planete. U novoj studiji, oni sugerišu da bi magnetizam trebalo razmotriti u budućim pokušajima da se opiše sastav stenovitih planeta, uključujući i one izvan našeg Sunčevog sistema.
Sastav jezgra planete važan je za njegov potencijal da podrži život. Na Zemlji, na primjer, jezgro od rastopljenog željeza stvara magnetosferu koja štiti planetu od kosmičke zrake koje izazivaju rak. Jezgro također sadrži veliki dio fosfora, esencijalnog nutrijenta za održavanje života zasnovanog na ugljiku.
Koristeći postojeće modele formiranja planeta, McDonough je odredio brzinu kojom su gas i prašina uvučeni u centar našeg Sunčevog sistema dok se formirao. Uzeo je u obzir magnetno polje koje je moralo da generiše Sunce kada se pojavilo i izračunao kako će to magnetsko polje povući gvožđe kroz oblak prašine i gasa.
Pročitajte također: